چه چیز تو را شاد می کند؟

چه چیز تو را شاد می کند؟ای تنها دلیلِ شاد بودنم!ای اندوهِ پنهانِ گداخته یِ زیرِ خاکستر! هنوز به ناتوانیِ دستهایِ کوچکم پی نبرده ای؟من طلوع را برای تو می خواهم و شب را برای خودم.من انبوهِ میوه ها را در دامنت می خواهم و باد را برای خودم.دستت را می گیرم،به چشم هایت خیره می شوم و موهایت را می بویم.ای کاش می شد غمت را از دستهایت به دستهایم، از چشمانت به چشمانم و از موهایت به نفسم برگیرم و زندگی را ،زندگیمان را با دو سیب، با دو لبخند، بر صورت تو ،بر صورت من،  دوباره ساخت.آنگاه من راه به جایی می بردم و آرام می گرفتم.چون کوه که دردهایش را به دریا می ریزد و هزار درخت در کنار رودِ اندوه، رود زنده،رود زاینده،صد هزار بر می آورند.چکاوکان تا آرامش رود خنیاگری می کنند و خدا تنها پرستاری ست که بندناف را نمی برد.